Sunday

Μοναξιά.

Sunday
Έχετε νιώσει ποτέ μοναξιά?

Όχι μοναξιά: "Τσακώθηκα με τους φίλους μου και είναι θυμωμένοι μαζί μου" ή "Σπουδάζω στην Αθήνα και οι δικοί μου είναι στη Θεσσαλονίκη" αλλά την άλλη μοναξιά.

Του τύπου "Όλη η οικογένεια και οι φίλου μου είναι γύρω μου, μαζί μου, πλάι μου, νοιάζονται για μένα, με αγαπάνε, με φροντίζουν, αλλά νιώθω τόσο μόνη"...

Την μοναξιά του να αισθάνεσαι ότι είσαι μοναδικός στον κόσμο και δεν πρόκειται ποτέ να βρεις κάποιον που να σου μοιάζει. Κάποιον ο οποίος να σε ξέρει.

Γιατί, να πάρει, δεν νομίζω ότι κανένας με ξέρει πραγματικά.

18 Weird Comments:

Anonymous said...

Ολοι κάπως έτσι νιώθουμε αλλά μην σκέφτεσαι έτσι. Αν κάθε μέρα χαμογελάς το πρωί όταν ξυπνάς βλέπεις ότι όλα μπορούν να γίνουν πολύ πιο όμορφα και όχι τόσο μαναχικά!

Anonymous said...

καταρχήν να σου δώσω συγχαρητήρια που είδες νεανικές ανησυχίες αν και εγώ θα έβαζα 10/10...για μένα είναι η πιο θεϊκή σειρά..αλλά φυσικά αυτή είναι η προσωπική μου άποψη!
τώρα το θέμα της μοναξιάς είναι μεγάλο..μόνος είναι αυτός που φωλιάζει μέσα του τη μοναξιά..αν ψάξουμε θα βρούμε ανθρώπους να μας μοιάζουν..

Anonymous said...

Dailyscene, προσπαθώ και δεν πάει και τόσο άσχημα τις περισσότερες φορές.
Μπορεί απλά να είμαι drama queen..

:)
Καληνύχτα

Anonymous said...

Seniorita, ωωω κι εσύ το βλέπεις? Σπουδαία. Και νόμιζα ότι ήμουν η μοναδική. Έτσι λέγεται στα ελληνικά?
Μου αρέσει αρκετά αυτή η σειρά.
Είμαι ακόμα κάπου στη 2η σεζόν και έχει αρχίσει να με εκνευρίζει η Joey. Πολύ όμως. Φέρεται πολύ άσχημα στον Dawson και όλο βρίσκει λόγους και αφορμές για να τα κάνει όλα περίπλοκα ενώ είναι τόσο απλά και δεν μπορεί να αποδεχτεί το γεγονός ότι είναι τόσο ευτυχισμένη και πρέπει να τα κάνει σκ..χάλια για να γκρινιάζει πάλι.
Ουφ!
Συγγνώμη!

Ο αγαπημένος μου από εκεί είναι ο Pacey. Πολύ μου αρέσει και από την πρώτη στιγμή μου άρεσε.

Αυτά.

Σε ευχαριστώ για τη συμβουλή σου περί του θέματος (ξέφυγα πολύ btw).

ps. Έχεις δει πως έχουν γίνει τώρα ο Dawson k o Pacey? Μπες να δεις
http://www.imdb.com/media/rm3117323776/nm0004735

http://www.imdb.com/media/rm3953497088/nm0005045

Anonymous said...

Νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε νιώσει όπως αισθάνεσαι εσύ τώρα. Μάλλον είναι φυσιολογικό αρκεί να μην το νιώθουμε συνέχεια. Πάντα ,όμως, υπάρχουν άτομα που μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα... Ψάξε να τα βρεις!!! Είσαι πολύ μικρή ακόμα για να απελπίζεσαι... :)

Anonymous said...

Δυσλεξικέ Δάσκαλε, ναι ίσως έχεις δίκιο στο ότι είμαι μικρή ακόμα. Απλά μερικές φορές απελπίζομαι και νιώθω τόσο χάλια που δεν μπορώ κάποιο λόγο για να μην το κάνω..
Αλλά όπως είπες, είμαι μικρή ακόμα.

Καληνύχτα.

:)

Anonymous said...

Μα γιατί να νιώθεις μοναξιά έχοντας φίλους και οικογένεια δίπλα σου?
Μια ακόμα "φάση" είναι πιστεύω, θα περάσει..(σωστα?)

Anonymous said...

Kαλημέρα κοριτσάκι.
Αν και σιχαίνομαι να ακούω αυτό που θα σου πω, μόνο αυτό μου έρχεται.
"Κάποτε θα καταλάβεις"
το γιατί αισθάνεσαι μόνη.
Και ίσως αρχίσει να σου αρέσει...
Έχει ξανασυμβεί.
"Κάποιον που να σε ξέρει";;;
Και γιατί; Τότε δε θα ποθούσε να σε μάθει... θα έφευγε.
Εμείς ξέρουμε τον εαυτό μας; Προφανώς όχι...
Γι αυτό κάνουμε ακόμη παρέα με τον εαυτό μας.

Anonymous said...

Το θέμα σου γράφτηκε μια μέρα που ένιωθα και εγω το ίδιο. Ενιωθά οτι θα πρέπει να ζω στο μέρος που είναι όλοι οι φίλοι μου για να νιώσω οτι αξίζει να ζω. Δεν είναι ετσι όμως. Βλέπωντας τη φωτογραφία που έχω θα καταλάβεις οτι μερικές φορές πρέπει να απολαμβάνεις ακόμα και τον καθαρό αέρα που αναπνεεις και να μην ζητάς περισσότερα

Anonymous said...

βέβαια και το έχω νιώσει!
για ποια με πέρασες..
είναι στιγμές που αυτό το συναίσθημα είναι πολύ έντονο και άλλες που δεν υπάρχει..

το θέμα είναι να μην αφήνουμε τις στιγμές μοναξιάς να μας χαλάει την διάθεση!
όλα πρέπει να τα ζούμε αλλά με μέτρο!

Anonymous said...

Νομίζεις ότι ξέρεις εσύ κάποιον πραγματικά;

Δεν είναι ρητορική η ερώτηση, ούτε εξυπναδίστικη. Προσπαθώ απλώς με αυτή να σου πω ότι πρέπει κι εσύ να παλέψεις για να γνωρίσεις τους άλλους. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν γνωρίσεις εσύ η ίδια τον εαυτό σου. Κατά κάποιο τρόπο η μοναξιά είναι απαραίτητη στον άνθρωπο. Είναι ένα ζόρικο μονοπάτι που πρέπει να το πάρει. Και είναι πολύ πιθανό να τον φέρει σε μια άλλη συντροφικότητα, σε μια άλλη κοινωνικότητα, που είναι όμως πιο βαθιά από το να έχεις γύρω σου φίλους και οικογένεια.

Anonymous said...

Akon, είναι λίγο πολύπλοκο...
Δεν νομίζω να είναι φάση, εκτός αν αυτή η φάση κρατάει για 3 χρόνια..

Καλό βράδυ.

:)

Anonymous said...

Άνεμε, καλησπέρα καλέ μου.
Έχεις δίκιο σχετικά με όσα λες, απλά μερικές φορές, δεν ξέρω, νιώθω άσχημα όταν σκέφτομαι ότι κανένας δεν με ξέρει. Αλλά αυτό που είπες σχετικά με το πόσο ωραίο θα είναι όταν κάποιος προσπαθήσει να με μάθει, να με καταλάβει, είναι πολύ όμορφο.
Σ΄ ευχαριστώ,

Καλό βράδυ.

:)

Anonymous said...

Ioannis the great, φυσικά εκτιμώ με το παραπάνω όσα έχω και δεν ξέρω τι θα έκανα και πως θα ήμουνα χωρίς αυτά.
Και, συμφωνώ με αυτό που είπες, δεν θα έπρεπε να αλλάζουμε έτσι ώστε να προσαρμοστούμε με τους άλλους και να ταιριάξουμε, και φυσικά δεν το κάνω αυτό... Απλά να είμαστε ο εαυτός μας..

Καληνύχτα.

:)

Anonymous said...

Kat., αυτό το "για ποια με πέρασες" πολύ μου άρεσε!
Αυτές οι στιγμές που είναι πολύ έντονο είναι οι χειρότερες..

Καληνύχτα.

:)

Anonymous said...

Fvasileiou, δεν θα σκεφτόμουν ποτέ ότι θα μου έλεγες κάτι για να το παίξεις έξυπνος.
Ωραία λέξη το εξυπναδίστικη παρεπιμπτόντως!

Πιστεύω ότι είναι απαραίτητη η μοναξιά αλλά όχι με αυτόν τον όρο που περιέγραψα. Με το να το επιλέγεις εσύ να είσαι μόνος κατά κάποιο τρόπο και τη μοναξιά του να μην έχεις κάποιον κοντά σου και όχι του να έχεις τόσους πολλούς ανθρώπους δίπλα σου και να νιώθεις μόνος.

Σ΄ευχαριστώ,
καλό βράδυ.


:)

Anonymous said...

Υπάρχουν φορές που όλοι μπορεί να νιώσουμε έτσι. Το θέμα είναι να καταλάβουμε ότι δεν είναι έτσι...

Anonymous said...

Kitsosmitsos, ναι δεν είναι έτσι. Κι είναι τόσο άσχημο να είσαι 18 χρονών και να νιώθεις έτσι ενώ υποτίθεται ότι πρέπει να "περνάς καλά" ...

Καλό απόγευμα.

:)